Şanlıurfa’nın Siverek ilçesinin kırsal mahallesinde yaşayan aynı zamanda ataması yapılmayan eğitimci bir şair olan Ahmet Kılıç geçtiğimiz günlerde ilk Şiir kitabı olan” Bırakın çocukluğum bende” kalsın kitabını yayınlamıştı.
Eğitim fakültesi coğrafya bölümünden mezun olan şair ailesinin ekonomisine katkı sunmak amacıyla Malatya ilinde kaysi toplama işinde mevsimlik işçi olarak çalışıyor.

Siverekli eğitimci şair kendisini şöyle ifade ediyor”
Ben Ahmet kılıç 1998 yılında Şanlıurfa Siverek İlçesi’nde doğdum. İlköğretim Gözeli köyünde okudum, Ortaokul’u Siverek Gazipaşa Ortaokulu, lise eğitimim ise yine Siverek Anadolu İmam Hatip Lisesi’nde okudum. Üniversite Çankırı Karatekin Üniversitesi’nde Coğrafya Bölümü mezunuyum.

Ben 6. Sınıftan beri ve bugün üniversite mezunu olmama rağmen mevsimlik işçiyim.
Yazarlığa nasıl başladım diye soracak olursanız? İnsanın konuştuğu dil çoktur ama duygunun dili tektir ve evrenseldir.
Coğrafyalar, mekanlar, kültürler, diller, renkler farklı olsa da duygunun sesi her yerde aynıdır.

Yaşam mücadelesi bazen yorgun düşürüyor bizi, özelikle insanın insana yetersiz kaldığı anda. İşte tam o sırada insan duygunun ve yüreğin sesine sığınır. Bende çoğu şeye yetersiz kaldım. Mevsimlik işçi olmam, özelikle okuduğum bölümün bendeki etkisi, toplumumuzda yaşanan olumsuz olaylar, beni yazmaya teşvik etti. Verimli ve zengin toprakların insanı olup mevsimlik işçi olmak büyük sorun değil mi sizce? Ötelenmeniz ikinci sınıf insanı olarak görünmeniz sözcüklerinizin gırtlağınızda patlaması sizce sorun değil mi? Mevsimlik işçilik tercih olması gerekirken mecburiyet olması beni derinden özüyor açıkçası. İkinci sebebim ise gerçekten eğitim seviyesi yüksek kolektif bir insan yapısını istiyorum.

Mürekkebin akmadığı yerde üzülerek söylüyorum kan akar ve okumadığımız için kan akıtıyoruz. Hz Muhammed’e iman etmiş bir toplumda bilim, teknoloji, sanat ön planda olması gerekir. Ebu Cehil ahlakıyla yoğrulmuş bir düzen değil. Tabiki bunların hepsinin farkında olmak bir de coğrafya bölümü mezunu olmam coğrafyamı bilip yüreğimde bırakamazdım. Umudum o dur ki okuyan, yazan gelişen özgür, refah seviyesi yüksek toplum oluruz”dedi.