6 Yıllık Mücadele ve Umutla Bekleyiş
Diyarbakır anneleri, çocuklarının dağa kaçırılmasından HDP’yi sorumlu tutarak, HDP il binası önünde 6 yıldır süren evlat nöbetine devam ediyor. 3 Eylül 2019 tarihinde başlayan bu bekleyiş, çocuklarının bir gün geri döneceğine dair besledikleri umudu yansıtıyor. Her geçen gün büyüyen bu nöbet, ailelerin çocuklarına kavuşma isteğini gözler önüne seriyor.
Hatice Levent: “Kızımı Almadan Gitmeyeceğim”
Ailelerden Hatice Levent, kızı Fadime Levent’i geri almak için mücadele ediyor. 10 yıldır kızının peşinde olduğunu belirten Levent, “Evlatlarımız oralara layık çocuk değil, bırakın bizim de yüzümüz gülsün,” diyerek sesini duyurmaya çalışıyor. Çocuğuna seslenen Levent, “Dön gel yavrum, seni çok özledim. Arkadaşlarına da söyle, hepiniz gelin. Kızım, ölmeden önce seni görmek istiyorum,” ifadeleriyle duygularını dile getiriyor.
Mehmet Yaşa: “Oğlumu İstiyorum, Kanımın Son Damlasına Kadar Burada Olacağım”
Oğlu Abdurrahman’ın 2015’te dağa kaçırıldığını ifade eden Mehmet Yaşa, çocuğuna kavuşma umudunu yitirmediğini belirtiyor. “Çocuğum gelene kadar, ben ölünceye kadar buradan kalkmayacağım,” diyen Yaşa, oğluna çağrıda bulunarak, bir devlet mensubuna teslim olması gerektiğini vurguluyor. Oğlunun geri dönmesi için kararlılıkla bekleyen Yaşa, yaşadığı derin acıyı gözler önüne seriyor.
Acılı Ailelerin Sarsılmaz Azmi
Diyarbakır anneleri, her geçen gün büyüyen bir topluluk haline gelirken, ailelerin çocuklarına olan özlemi ve hasreti nöbeti daha da güçlendiriyor. Anneler ve babalar, çocuklarının bir gün geri döneceği umuduyla her gün nöbet tutmaya devam ediyor. Bu nöbet, çocuklarına duydukları sevgi ve kararlılıkla sürüyor.
Evlat Nöbetinde 6 Yıl: Mücadele Bitmedi
Evlat nöbeti, 6 yıldır aralıksız devam eden bir umut yolculuğu olarak sürüyor. Diyarbakır anneleri, çocuklarına kavuşmak adına her türlü zorluğa göğüs geriyor. Bu uzun soluklu nöbet, annelerin pes etmeyen mücadelelerini ve çocuklarına olan özlemlerini yansıtıyor.
Umudun ve Özlemin Simgesi: Diyarbakır Anneleri
Diyarbakır anneleri, sadece kendi çocukları için değil, tüm kayıp çocuklar için de bir simge haline geldi. Ailelerin yaşadığı derin acı ve duyduğu özlem, Diyarbakır’ın simgelerinden biri oldu. Anneler, çocuklarına kavuşacakları günü beklerken, onların geri dönüşü için dua etmeye ve seslerini duyurmaya devam ediyor.
"Evlatlarımız oralara layık değil, bırakın bizim de yüzümüz gülsün. Bizi bitirdiniz, bırakın yavrularımızı."
Diyarbakır anneleri, evlatlarına kavuşmak için umutla beklemeye devam ediyor. Her biri farklı bir hikaye ve acı barındıran bu nöbet, Diyarbakır annelerinin kararlılıkla süren mücadelesinin bir sembolü olarak sürüyor. Haber-İHA-
