Gaziantep’in Şahinbey ilçesi Yeşilevler Mahallesi’nde yaşayan 28 yaşındaki down sendromlu Emre Lök, mahalledeki Osmanlı Camii’nden neredeyse hiç ayrılmıyor. Beş vakit namazını camide eda eden Emre, gününü dua ederek ve zikir çekerek geçiriyor. Cami cemaatiyle sohbet eden ve onların sevgisini kazanan Emre’nin bu tutkusu, çevresindeki herkese ilham veriyor.
Emre’nin Cami Sevgisi Nasıl Başladı?
Emre’nin camiyle olan bağının, ailesinin dini yaşayışından etkilendiği belirtiliyor. Anne Ülger Lök, “Evde namaz kıldığımız için Emre’nin de bunu yapması bizi mutlu etti. Osmanlı Camii İmam Hatibi Ökkeş Bahri Doğan’ı tanıdığında camiye olan sevgisi daha da arttı” diye konuştu. Emre, cami cemaatinin arasında vakit geçirmekten büyük keyif alıyor ve cemaatin neşe kaynağı olarak görülüyor.
İmamdan Cübbe ve Sarık Hediyesi
Osmanlı Camii İmam Hatibi Ökkeş Bahri Doğan, Emre’nin camiye olan bağlılığını fark edince ona özel olarak cübbe ve sarık hediye etti. Emre, cuma günleri minbere çıkarak kendi lisanıyla hutbe vermeye başladı. İmam Doğan, “Emre camimizin gülü, neşesi ve muhabbetidir. Cemaatimiz onun duasına hep birlikte ‘amin’ diyor” ifadelerini kullandı.
“Bu kardeşlerimizin saflarımızda bulunması manevi yönden bize haz katıyor. Emre camiye geldiği zaman huzur buluyoruz.”
Günlük Rutininde Cami Vazgeçilmez
Emre, ezan okunduğu anda caminin yolunu tutuyor ve namaz vakitleri dışında da camide vakit geçiriyor. Kur’an-ı Kerim okuyan, dua eden ve cemaate katılan Emre, camide çocuk gibi eğlenerek hem kendisi hem de çevresine mutluluk saçıyor. Çoğu zaman tek başına camiye gelen Emre, bazen annesiyle de camiye gidiyor.
Cemaatin ve Ailenin Görüşleri
Cami cemaati, Emre’yi çok sevdiğini dile getiriyor. Emre’nin cami sevgisine hayran kalan cemaat üyeleri, onun samimiyeti ve neşesinin camiye huzur kattığını ifade ediyor. Anne Ülger Lök ise Emre’nin cami cemaatiyle olan bağının onu daha mutlu bir birey haline getirdiğini belirtti.
Toplumsal Örnek Teşkil Ediyor
Emre’nin cami sevgisi ve dini yaşantısı, çevresindeki insanlara ilham kaynağı oluyor. Onun içtenliği ve bağlılığı, down sendromlu bireylerin topluma kattığı değeri gözler önüne seriyor. Emre’nin hikayesi, sevgi ve anlayışla bireylerin nasıl desteklenebileceğini gösteriyor.İHA
